7: California Spring Trials 2012

De hoogste tijd voor een nieuw verhaaltje, want de tijd gaat hard. Ondertussen is het alweer april, de lente is officieel aangebroken. Ik heb gehoord dat jullie in Holland ook al af en toe van wat zonnestralen kunnen genieten, dan hoeven jullie niet meer zo heel erg jaloers te zijn op het mooie weer dat we hier het meest van de tijd hebben.

Dat mooie weer heeft natuurlijk wel z’n voordelen. We hebben bijvoorbeeld het weekend naar mijn laatste reisverslag een boottocht geboekt. Op een mooie sloep zijn we vanuit de haven van San Diego een eind de oceaan op gevaren om te kijken of we walvissen zouden kunnen zien. Al heel snel zagen we hele groepen dolfijnen die onze boot wel interessant vonden. Ook zagen we zeehonden en -leeuwen in hele groepen. Een walvis zien leek er eerst niet in te zitten maar toen de kapitein al bijna ommekeer wilde maken bleek er toch een walvis in de buurt te zwemmen. Het was wel geen grote jongen maar hij kwam een paar keer mooi boven het water uit dus dat was een mooi gezicht.

De afgelopen weken heb ik samen met Bram een aantal dagen meegewerkt in een gedeelte van ons stagebedrijf waar de Spring Trials plaatsvinden. Tijdens dit evenement openen verschillende kwekerijen in Californië hun deuren voor klanten en collega’s om hun nieuwe introducties te showen.
We hebben de meeste dagen meegeholpen met het aanleggen van een showtuin en het opzetten van twee grote tenten waar presentatie kunnen worden gegeven.
Die Amerikanen houden van veel show. Dus grote opvallende posters met de meest uitbundige teksten, terwijl bij de gepresenteerde plant zelf soms nog geen bloem te zien is.
Het was leuk dat we hier ook zo nu en dan samenwerkte met Amerikanen met een hogere functie in plaats van alleen met Mexicaanse werkpaarden. Deze Amerikanen hebben toch een heel andere mentaliteit. Ze komen ’s morgens om een uur of 9 met hun Starbucks koffie aan, en pakken het allemaal niet al te zwaar op. Ze hebben de grootste praatjes en kunnen gigantisch overdrijven als ze het over hun business hebben.

Toen de Spring Trials aan de gang waren zijn we een paar keer bij presentaties wezen kijken.
Hartstikke interessant was dat. Leuk om te horen hoe ze hier hun producten in de markt zetten onder de naam Proven Winners. Dat is het merk dat meegegeven wordt aan het plantmateriaal dat van ons stagebedrijf en nog drie andere bedrijven in Amerika komt. Hier zit een gigantische marketingformule achter waar miljoenen euro’s in omgaan. Zo zijn ze heel actief in de reclames op televisie, radio en op het internet. Ze doen dit wel goed want de Proven Winners zijn de meest verkochte planten in heel Noord Amerika, dus dat zijn grote aantallen. Na de presentatie nam de marketing manager uitgebreid tijd voor ons nam en zo hebben we nog een hele leerzame discussie gehad.
Een van de drukste dagen werden Bram en ik ingezet om alle bezoekers bij de ingang te ontvangen. Dit was een mooi baantje voor studenten zoals wij, goed om de taal nog wat extra bij te spijkeren.

Tijdens de Spring Trials zijn we bij bedrijven wezen kijken samen met twee collega’s. Één lange dag in de prachtige omgeving van Santa Barbara en een korter dagje zijn we hier in de buurt gebleven. Tussen de bedrijven zaten ook een paar Nederlandse veredeling en vermeerderaars. Lachen om gewoon je eigen taal te praten, en zo scoorden we ook nog een Heineken biertje.

Natuurlijk hebben we ook weer onze vrije weekenden optimaal proberen te benutten. Daar slaagde we de ene keer beter in dan de andere keer.
Door een van onze collega’s werden we uitgenodigd voor een feestje op een zaterdagavond van een verre vriend van hem. We gingen samen met zijn broer zijn zus en een vriendin van z’n zus.
Het feest werd gegeven in een garage vol met Mexicanen. Daar kwamen wij als de enige twee blanken in terecht dus we trokken aardig de aandacht. Toch vroeg niemand wat we kwamen doen en werden we meteen best wel in de groep opgenomen.
Er waren er redelijk wat die goed Engels spraken gelukkig. We hadden voor de gastheer een fles drank meegenomen, maar dat was achteraf redelijk overbodig want drank was er genoeg. Vooral tequila zijn ze gek op. Dat bleven ze ons maar schenken, ook inclusief de zout en citroen. Zo werd het hoe later hoe gezelliger en moest er ook nog heel wat gedanst worden. De salsa zat er aan het einde van de avond goed in.
Het enige nadeel van dit mooie feestje was dat ik de volgende dag lang niet fit was.

De daaropvolgende week heb ik maar eens een kapster opgezocht. Laatste keer was in Nederland dus al wel een heel poosje geleden, het haar begon me zo’n beetje voor de ogen te hangen.
De naam van de kapsalon was Supercuts. Zo kon je het vrouwtje dat mij knipte ook wel noemen. Ik kreeg een plens water over me hoofd heen, ze ging er met de knipschaar langs en een paar minuten later stond ik weer buiten.

Het weekend erop hadden we het plan om nog eens het hele eind naar het noorden te rijden om naar de Isla Vista te gaan. Daar waren we al eens geweest en hadden daar de grootste schik gehad met allemaal internationale studenten. We hadden er goed zin in en vertrokken vol goede moed. Alleen toen we aankwamen bleek het flink tegen te vallen. Op de universiteit was het Spring Break, vakantie voor de studenten dus de meeste waren naar huis. De straat vol met houseparty’s van de vorige keer was nu redelijk rustig. Dit werd hem dus niet.
We zijn toen naar het nabijgelegen Santa Barbara gegaan. Hier is een mooi uitgaansgebied. Maarja weer het probleem van nog geen 21 zijn. En ze zijn hier niet soepel als je het dan toch probeert. We hebben nog een security moeten omkopen om uit handen van de politie blijven.
Een wat minder geslaagde avond dus.

Ondertussen begon onze trouwe auto wat kunsten te vertonen. Dat kunnen we natuurlijk helemaal niet gebruiken, want zonder auto ben je hier nergens. Gelukkig kennen we hier een auto monteur en we mochten in zijn garage zijn brug gebruiken. Als eerste hebben we de remblokjes vervangen, dat bleek hard nodig. Een ander vreemd geluid bleek een kapotte lager in de aircocompressor te zijn. We hebben dit opgelost door de compressor eruit te halen.

Onze V8 Cadillac ronkt nu weer als vanouds en dat is maar goed ook, want we zullen hem nog hard nodig hebben de komende tijd. We zijn momenteel het aankomende weekend aan het plannen. Het natuurwonder de Grand Canyon staat op het programma. We hebben wat extra dagen vrij dit weekend dus die willen we goed gaan benutten. Donderdagavond start de reis, een rit van 750 km staat voor de boeg. Hopelijk wordt ook dit weer een onvergetelijk avontuur.

En dan zit het er alweer bijna op, best een gek idee. In de afgelopen drie maanden ben ik aardig gewend geraakt aan de vriendelijke mensen hier, de ongelofelijk mooie omgeving, de lekkere burgers bij Jack in the Box en ga zo maar door. Hier zal ik de komende twee weken nog even goed van genieten en dan op naar huis, dat is natuurlijk ook iets om naar uit te kijken.

Ik denk dat er vast nog wel één laatste verhaaltje komt. Dit was het weer voor deze keer. Bedankt voor het lezen en de hartelijke groeten!

Evert