6: What happens in Vegas.... en de rest

Jaa zoals ze zeggen: What happens in Vegas stays in Vegas. En zo is het natuurlijk maar net. Toch wil ik jullie niet alles onthouden en ik heb daarom weer een verslagje getikt over mijn avonturen hier in het grote Amerika. Mijn zesde verslag alweer, maar ik hoor dat het nog steeds door verschillende gelezen wordt, dat is toch leuk om te weten.

We hadden de afgelopen tijd wat meer de kans om er op uit te gaan. Bram heeft in het begin geploeterd in de afdeling waar de stekken binnenkomen, geplant worden en naar de bloedhete kas gaan om ze aan de wortel te brengen. In deze afdeling is het hoogseizoen al voorbij en zijn de helft van de werknemers er zonder pardon weer ontslagen. Bram kon daardoor makkelijk op de zaterdag vrij krijgen. Bij mij is het nog een stuk lastiger, in mijn afdeling waar de orders klaar gemaakt moeten worden is het nu echt druk maar gelukkig werd me al een paar vrije zaterdagen gegund.
Op m’n stage heb ik het nog steeds goed naar m’n zin, al liep ik met mijn opdracht wel tegen verschillende problemen op. Het is bijvoorbeeld wel heel lastig metingen te doen om kosten uit te rekenen van de processen die zeven dagen per week doorgaan en ook communicatie met een mexicaan die geen woord engels kan valt niet altijd mee. Maargoed van deze problemen maken we gewoon uitdagingen en ik probeer er het beste van te maken.
Met m’n collega’s is het nog vaak lachen. Ze hebben er wel schik in om mijn spaans bij te spijkeren. Dat gaat dan zo: hee hee tell him: A jee watte laa (ofzoiets). Ik zeg dat tegen een mexicaan die we in onze kubota passeren. Die kijkt dan wel heel vreemd op. Even later kwam ik er achter dat het iets van: luie flikker betekend. Dit moet ik nu zelf ook vaak aanhoren.

Maar ookal vermaak ik me goed op m’n stage, ik kan u mededelen dat ik toch wel gigantisch blij was toen we er op vrijdag achter kwamen een heel weekend vrij te hebben. Want er is hier in de buurt zoveel moois te zien. We zijn er daarom ook maar meteen op uit te gaan. We hadden gehoord van een festival in een mooi dorpje in de woestijn genaamd Palm Springs dus dat werd de eindbestemming. We kozen ervoor niet de snelste maar de mooiste route te pakken en dat bleek al heel snel een goede keuze te zijn. Het werd een prachtige route door eerst de bergen, later bijzondere kleine cowboy achtige dorpjes, en dan de gigantische woestijn. Prachtig om te rijden en we hebben dan ook heel vaak stil gestaan om van de machtig mooie uitzichten te genieten.
Eenmaal in de woestijn zagen we meerdere malen crossers die de woestijn gebruikte om daar met crossmotor, quad of andere voertuigen te jagen. We spraken daar wat mensen en die vertelde ons over Glamis, een plaats nog een heel eind verder de woestijn in waar zich heel veel crossers verzamelen. Het festival kon nog wel even wachten en we zijn hier eens gaan kijken.
Van einde en verre zagen we al gigantisch veel campers staan. Het bleek dat we meteen het drukste weekend te pakken hadden vanwege een feestdag de maandag na het weekend. We liepen over het mega terrein en bewonderde alle machines die daar geparkeerd stonden. We dachten nog, wat zou het mooi zijn met zon ding de woestijn in te knallen. Om iets te huren moest je de hoofdprijs betalen, maar dat ging zelfs niet eens omdat alles al verhuurd was. Maar toen riep een groepje hispanics op leeftijd naar ons toen we hun buggy’s aan het bewonderen waren. We raakten met deze gezellige mensen aan de praat en ze nodigde ons zowaar uit om een rondje mee te gaan. Dit lieten we ons natuurlijk niet nog een keer zeggen en we zijn allebei in zo’n sandbuggy gestapt. Het was echt gaaf om met zo’n apparaat over de duinen heen te knallen. Na deze mooie rit boden deze mensen ons nog een complete maaltijd en zelfs een lekker biertje aan. Ongelofelijk gezellige en gastvrije mensen en we hebben lekker met ze zitten ouwehoeren.
Hierna hebben we onze rit na Palm Springs vervolgt. Het festival waar we wilden gaan kijken bleek in een dorpje naast Palm Springs te zijn. Daar in de buurt hebben we eerst een hotelletje voor de nacht geboekt en toen zijn we op het festival terrein wezen kijken. Het bleek een soort grote kermis te zijn. De hoofdact van de avond was een optreden van een country zangeresje. Hier hebben we eens een kijkje genomen maar het was er niet zo’n feest als we gehoopt hadden. De muziek was lang niet slecht, die Amerikaanse country dat heeft wel wat, zeker als je zag wat voor zangeres het was, maar het overige publiek bleef er vrij rustig onder. De kermis viel verder een beetje tegen dus zijn we al redelijk op tijd naar ons hotelletje terug gegaan.
In ons eigen huisje word je van de douche amper nat en ook het bed is niet om over naar huis te schrijven, van deze voorzieningen heb ik het hotel dus wel extra genoten.
De volgende dag zijn we weer vroeg op pad gegaan. Eerst hebben we door Palm Springs gereden, een prachtig aangelegd dorpje in de woestijn. Het was duidelijk te zien dat hier welvarende mensen wonen.
We zijn doorgereden naar het Joshua Tree National Park. Dit park staat bekend om zijn Joshua bomen en verdere landschappen. We kozen een mooi bergje uit om daar een wandelroute te lopen. We dachten ons goed voorbereid te hebben op de woestijn door een korte broek aan te trekken en genoeg water mee te nemen. Het bleek echter al snel dat het helemaal niet zo warm was en in de bergen kwamen we zelfs sneeuw tegen. We hebben goed doorgelopen dus om warm te blijven en even zo goed was het best mooi al die rotsen in een gigantisch uitgestrekte vlakte.
Zondagavond zijn we van een geslaagd weekend en met vele mooie foto’s weer terug gekomen in ons optrekje in Escondido.
De week erop kregen we weer vrijdags pas te horen dat we twee dagen vrij hadden. Deze vrije dagen wilden we graag weer maximaal benutten en besloten om maar meteen naar het werk onze trouwe Cadillac aan te slingeren richting Las Vegas. Daar moet je natuurlijk wel geweest zijn als je er op 5 uurtjes vandaan zit.
’s Avonds laat kwamen we op de Strip van LV aan. Alle lichtjes schijnen je al van verre tegemoet. Eerst maar weer een hotel geboekt voor twee nachten. We kozen voor het Hooters hotel. De barretjes van Hooters hadden we al eens bezocht en het concept wat ze hier hebben kunnen wij wel waarderen. Opnieuw lekkere bedden en een goede douche. Nar ons eigen meegenomen mexicaanse bier veilig koud opgeborgen te hebben en alvast een bescheiden rondje door wat casino’s zijn we maar gaan slapen, het was al laat zat. De volgende dag dan echt de strip op. In een van de eerste casino’s was een neger schoenen voor mensen aan het poetsen. Het leek erop dat die dat best goed dus ik heb ook even uitgebreid plaats genomen in een lekkere grote stoel terwijl meneer mijn schoentjes weer liet blinken. Hij maakte ze weer als spik-splinter nieuw. En ik moet zeggen, toen ik later zelfs van voorbij komende mensen complimenten kreeg over mijn schoenen voelde ik me heel wat. Laat die strip maar komen dacht ik. Daar bleek het goed druk te zijn trouwens. Overal straatartiesten die de gekste kunsten uithalen om geld te krijgen en op echte elke hoek van de straat een koppel mensen die je briefjes in je hand stoppen met telefoonnummers voor de fijne nacht. Helemaal gek wordt je daar van.
We zijn als eerst de hoogste toren van Las Vegas in gegaan voor een heel mooi uitzicht. Daarna hebben we een voor een alle hotels en casino’s van binnen bekeken. Van simpel tot gigantisch luxe en mooi om een keer te zien. Hoe later het wordt hoe gezelliger overal met danseresjes op de tafel en alles er op en eraan. Maar omdat we beide nog geen 21 zijn zat gokken er niet in. Op elke vierkante meter van het plafond hangt een camera dus we hebben het ook maar niet geprobeerd. We hebben daarom een alternatief voor de avond gezocht. Het werd een illusionisten show. De beste man heette Chris Angel en hij haalde de gekste fratsen uit. Het zou aan die paar biertjes hebben kunnen liggen maar ik kon er met me pet niet bij toen er mensen door midden werden gehaald, een koppel duiven uit het niets over me heen vlogen en mensen als sneeuw voor de zon verdwenen en zo weer uit de rook terug kwamen. Heel apart om zo voor de gek te worden gehouden. We hebben nog wat rond gelopen en van de sfeer van Las Vegas bij nacht geproefd. Heel aparte sfeer wel eigenlijk. Toen maar weer lekker gaan slapen in het Hooters hotel en de volgende dag met een lege portemonnee (zoals het hoort) de stad van de lichtjes midden in de woestijn verlaten. De hotel rekening viel fiks tegen en ook de kaarten van de show hakte er lekker in, maargoed we zijn in het knettergekke Las Vegas geweest, opnieuw een uitermate geslaagd weekend dus.

Afgelopen weekend hebben we iets rustiger aan gedaan. Het was goed warm dus zijn we naar de beach gegaan. Dat surfen wilden we wel eens proberen dus we huurden allebei een surfplan met zo’n strak pakje erbij. Het lijkt heel makkelijk als je het andere ziet doen maar mij viel het aardig tegen. Je zwem je kapot om eerst achter de golven te komen en als je dan probeert er eentje te ‘pakken’ heeft die wel zo’n kracht dat je meer onder water zit dan erboven. Toch is het best lachen om het zo goed en kwaad als het gaat een beetje te proberen. Helaas werd de surfpret als snel verstoord. We gingen even op mijn plank zitten om uit te rusten en toen viel ons op dat die van mij de vorm van een banaan begon aan te nemen. Ik voelde er ook al een scheur in zitten dus ik dacht maar snel naar de kant met dat ding voordat die nog verder buigt. Onderweg kwam er toen weer zo’n megagolf voorbij en ja hoor, toen ik eindelijk weer met m’n kop boven water kwam zag ik aan het eind van het touwtje aan mijn voet nog maar een halve surfplank. Dwars door de midden.
Ik trok de terugweg naar de verhuurwinkel aardig wat bekijks. Schijnt niet elke dag te gebeuren dat iemand z’n surfplant breekt. De kerel waarvan we hem gehuurd hadden vond het alleen minder grappig.
Omdat me plank al snel gebroken was heb ik de rest van de dag vooral van de uitzichten op het strand genoten en lekker rustig aan gedaan.

Deze week ben ik dus topfit begonnen op mijn stage. Ik heb een paar dagen meegelopen met het team dat de orders markeert, ook prima werk. Verder probeer ik zoveel tijd als mogelijk is aan mijn opdracht te werken. Dat was de afgelopen tijd wel m’n grootste zorg, maar zoals ik al zei we maken er het beste van.

Doordat ik aardig wat beleef hier gaat de tijd wel heel erg snel. Ik ben alweer dik over de helft. Ik zie hier op waarbenjij staan dat ik over 44 dagen weer terug mag. Ik ben benieuwd wat ik in deze resterende tijd nog ga allemaal ga beleven. Plannen genoeg en ik zal het niet nalaten er jullie er dan ter zijne tijd weer over bij te praten hiero.

Dit was het voor deze keer wel weer. Ik dank u alle hartelijk om de tijd en moeite genomen te hebben dit allemaal te lezen, dat wordt gewaardeerd.
Het persoonlijk contact schiet er soms wat bij in, sorry daarvoor, maar reacties zijn zeker altijd welkom!

Het beste allemaal en de hartelijke groeten van het (bijna) altijd zonnige Californië!